bir fanın Bill e mektubu

tarafından tommy_melly Paz Ağus. 31, 2008 7:28 pm

Selam kahrolası sefdiqim..
Biliyor musun senden nefret ediyorum. Bencilin tekisin Bırak kalbimi de defol. Ne olursun git başımdan. Her yerde senin hayalini gormekten çok sıkıldı gozlerim ,
Ellerimde resimlerine dokunmaktan…ha göz yaslarımda usanmış. Bırak şu insafsızı diye haykırıyor. Bak görüyor musun hepsi senden nefret ediyor ? hadi durma git… git de biraz mutlu oluyum…. Bende insan gibi yaşamayı öğreneyim biraz… Bir insafsızın kahrolası hayali ile değil, canımı yakmayacak birisinin varlığı ile yaşayım. Belki o beni daha mutlu eder ne dersin? Zavallı kalbimin parçalarını,belki bir araya getirirde yüzümde bir anlık olsun bir tebessüm oluşur… (diye devam ediyormuş)

….. (2 yıl sonra)

Evet kahrolası yokluğun!
Buldum bende birisini.ellerine dokunduğum, sustuğumuzda gözlerimizin konuşacağı birisi.. Ve onun sayesinde neyi öğrendim biliyor musun? Kalbimin imkânsızlara tutkun olduğunu… Ayrıca oda bu yüzden tutkunmuş sana. Sende imkansızsın ya hani???? İşte bu yüzden….
Ve yine biliyor musun?. çok sıkıldı gözlerim ondan. Ellerimde ellerinden… kısacası onun varlığından işte anlasana. Yaşayabildim ya onu umruma gelmiyor artık. yokluğuyla yaşadığım gözler, varlığındaki görebildiğim gözlerden daha mutlu ediyormuş kalbimi. Bende bıraktım onu…

Birkaç gün sonra …

Immmmmmmmm… sana bişey daha söylemek istiyorum !!! Hani önceden yokluğundan şikayet ediyordum ya sana… hep varlığını istiyordum. Ama şimdi şunu anladım ki Varlığındaki seni, yokluğundaki sen kadar sevemem…bu yüzden kendi varlığım için yokluğunla yetinmek zorundayım. Zavallı ve aptal kalbim bir de varlığınla karşılaşırsa tümden aşkın yüzünden erir gider.
Hem ben böylede mutluyum... Sen yokken öyle bir sen yarattım ki içimde sana dokunmamı engelliyor. Son isteğimde şu senden
Varlığının canı cehennme yokluğunu alma bari! Alırsan.. işte o zaman bir can daha kayıp gider yokluğunun gölgesinden…